Krwawe Drwale – Padlina

Przypomnij sobie, cośmy widzieli, jedyna,
W ten letni tak piękny poranek:
U zakrętu leżała plugawa padlina
Na ścieżce żwirem zasianej.

Z nogami zadartymi lubieżnej kobiety,
Parując i siejąc trucizny,
Niedbała i cyniczna otwarła sekrety
Brzucha pełnego zgnilizny.

Słońce prażąc to ścierwo jarzyło się w górze,
Jakby rozłożyć pragnęło
I oddać wielokrotnie potężnej Naturze
Złączone z nią niegdyś dzieło.

Błękit oglądał szkielet przepysznej budowy,
Co w kwiat rozkwitał jaskrawy,
Smród zgnilizny tak mocno uderzał do głowy,
Żeś omal nie padła na trawy.

Brzęczała na tym zgniłym brzuchu much orkiestra
I z wnętrza larw czarne zastępy
Wypełzały ściekając z wolna jak ciecz gęsta
Na te rojące się strzępy.

Wszystko się zapadało, jarzyło, wzbijało,
Jak fala się wznosiło,
Rzekłbyś, wzdęte niepewnym odetchnieniem ciało
Samo się w sobie mnożyło.

Czerwie biegły za obcym im brzmieniem muzycznym
Jak wiatr i woda bieżąca
Lub ziarno, które wiejacz swym ruchem rytmicznym
W opałce obraca i wstrząsa.

Forma świata stawała się nierzeczywista
Jak szkic, co przestał nęcić
Na płótnie zapomnianym i który artysta
Kończy już tylko z pamięci.

A za skałami niespokojnie i z ostrożna
Pies śledził nas z błyskiem w oku
Czatując na tę chwilę, kiedy będzie można
Wyszarpać ochłap z zewłoku.

A jednak upodobnisz się do tego błota,
Co tchem zaraźliwym zieje,
Gwiazdo mych oczu, słońce mojego żywota,
Pasjo moja i mój aniele!

Tak! Taka będziesz kiedyś, o wdzięków królowo,
Po sakramentch ostatnich,
Gdy zejdziesz pod ziół żyznych urodę kwietniową,
By gnić wśród kości bratnich.

Wtedy czerwiowi, który cię będzie beztrosko
Toczył w mogilnej ciemności,
Powiedz, żem ja zachował formę i treść boską
Mojej zetlałej miłości.

Powinniście dostać wyrok długoletniego więzienia za takie zbezczeszczenie najwspanialszego poety na świecie. Dekadentyzm i reggae mają się tak jak pięść do nosa. Tylko w drugim przypadku są wyjątki, gdy jest to potrzebne. Między innymi pięść bardzo pasowałaby do nosa wykonawców za profanację.

Pokaz w szkole XD Ktos juz kiedys przytulil 5 z Polaka za drwale 😀

Wybrali nowego Pape!! o tym też byście coś nagrali 😀

Zajebiste połączenie Baudelaire'a, czyli rozkładu, przyziemności, mogiły, i przemijania jako takiego, którego wynikiem z reguły* jest gnicie, z radosnymi dźwiękami życiochwalczej mjuziczki rodem z Jamajki..mmm smaczek przepyszny jak dla mnie miazga cudna, kontrast genialny, pozdro, Odyn, oby tak dalej 🙂 i wielki szacun dla Gleby, bo pewnie on tam wymęczył podkład 😛

*nie doty M. Jacksona

P.S. A tak w ogóle to ja- Voitaz

A kwiatki? A bomboniera? Z taka bajerką nie da rady :< Chyba ze z fotkami kumpli z naszej klasy 😀

Wchodząc i odpalając to właśnie posłuchałeś rege man… 😉 Ups 😛

Bardzo dziekuję…nie spodziewałem się tego..

To ta inspiracja wierszami w pana wykonaniu o której pisałem panie Darku ;] Gdybym nie trafił na "Dusiołka" ten numer by nie powstał ;]

Kawałek jak zwykle zaje. ;]

No jak to co, przyspiewki dla ministrantow ;p