(Zwrotka 1)
Jeste艣my jak te sroki w szarudze przestrzeni
Z pozoru sk膮pani w czerni i bieli
Karmieni ciekawo艣ci膮, z ciekawo艣ci
Zrodzeni, w po艂owie piekielni, anieli…
Na poz贸r dwubarwni, na pierwszy rzut oczu
Jak w kalce dobrani w siwym prze藕roczu
Mienimy si臋 w 艣wietle feeri膮 niuans贸w
‘Czarni’ jak noc w gwiazd lichym ta艅cu
‘Biali’ jak 艣nieg na skalnych wierchach
Oszramieni popiel膮 co zerka
Zza perci granatu, b艂臋kit贸w ca艂unu
Zieleni nadziei przygas艂ej do b贸lu
Jak wszystkie przysi臋gi z艂o偶one 艣wiatu
O egzystencji, nico艣ci za艣wiat贸w
Jeste艣my jak sroki w szarudze przestrzeni
Dla wielu czarnobiali i cho膰 g艂o艣ni to niemi…
(Zwrotka 2)
Gdy w oczy popatrzysz one s膮 艣wiat艂em
艢wiat艂em s膮 cia艂a, umys艂 za艣 wiatrem
Co lata kluczem, a czasem samotnie
Przysi膮dzie na so艣nie- bezg艂o艣nie
Tylko czy chcemy by膰 w 艣wietle sk膮pani
Nie s艂u偶y przedwio艣nie, ja艣nieje czasami
Za mocno, jak upiory jutrzenki
A mo偶e lepiej uchowa膰 swe wdzi臋ki
Poczeka膰 na 艣niegi, by skry膰 si臋 i spok贸j
Od ludzi, od diab艂贸w i bog贸w
A mo偶e lepiej ukry膰 si臋 w czerni
By膰 infamisem na dnie tej Piekielni
Ze skrzyde艂 pi贸rami rwanymi na strz臋py
Bez dzioba 偶贸艂cieni, bezbronny, niepe艂ny
Czy cz艂owiek czy sroczyc, oko wyja艣ni
Oko jest 艣wiat艂em, 艣wiat艂em twej ja藕ni…